'เกี่ยวกับกำลังใจที่ฮิโยริมอบให้ ...'
"ยาโตะจังกลายเป็นเทพเจ้าแห่งความสุขแล้ว !?"
"เห ! ได้รับการยอมรับจากฮิโยริจังแล้วเหรอ"
"... แล้วทำไมถึงดูไม่ค่อยดีใจเลยล่ะ ... ?"
- ยาโตะบอกว่าทุกครั้งที่เขาอยากจะเป็นกำลังให้กับฮิโยริ อยากทำอะไรเพื่อเธอ รอบๆตัวของฮิโยริมักจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นเสมอ พอคิดแบบนี้แล้วเขาก็ดีใจไม่ลงจริงๆ ... โคฟุคุพุ่งเข้าไปกอดยาโตะพร้อมกับบอกว่าเขาเป็นคนทรยศ เพราะเธอกับยาโตะเป็นกลุ่มส่งมอบความซวยกันมาตั้งนาน ยาโตะเลยรีบบอกว่าเขาจะขอแยกกลุ่มกับโคฟุคุแล้ว !
- โคฟุคุพูดต่อว่าถ้ายาโตะยังทำตัวซึมอยู่อย่างนี้ มันจะถือว่าเสียมารยาทต่อฮิโยริ หรือยาโตะคิดว่าฮิโยริพูดโกหก? ยาโตะบอกว่าไม่ใช่อย่างนั้น เพียงแต่เขาคิดว่าระดับแค่นี้ยังถือว่าเป็นเทพเจ้าแห่งความสุขไม่ได้ ... ไดโกคุแกล้งพูดว่านึกว่ายาโตะจะเลิกล้มความตั้งใจแล้วเสียอีก เจ้าตัวได้ยินอย่างนั้นก็โมโหขึ้นมาทันที แล้วเถียงว่าไม่ใช่แน่นอน อย่ามาดูถูกเขาเชียวนะ !
"หลังจากนี้ฉันก็ยังจะขจัดภัยพิบัติกับยูกิเนะต่อไป"
"เส้นทางที่อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของฉันชี้แนะให้ ไม่มีทางผิดแน่นอน"
ด้านยูกิเนะ
- ยูกิเนะยืนอยู่ที่หน้าบ้านอิกกิและคิดถึงคำพูดของฮิโยริที่บอกว่าอาจจะขายบ้านหลังนี้ทิ้งไปก็ได้ ยูกิเนะไม่แน่ใจว่าที่ตั้งใจจะขายบ้านเป็นเพราะครอบครัวอิกกิย้ายไปอยู่กับคุณยายแล้ว หรือเป็นเพราะต้องการเงินไปสู้คดีเรื่องโรงพยาบาลกันแน่ ... ถึงเขาไม่คิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะเป็นความผิดของยาโตะ แต่เขาก็รู้สึกได้ว่ายาโตะเป็นเทพเจ้าที่น่ากลัวอยู่ดี
- ยูกิเนะคิดถึงคำพูดของยาโตะที่บอกให้เขาชี้แนะเส้นทางที่ทำให้ตัวยาโตะกลายเป็นเทพเจ้าแห่งความสุขให้ได้ และตัดสินใจอย่างแน่วแน่ในใจอีกครั้งหนึ่งว่าการชี้แนะเส้นทางให้กับยาโตะก็คือหน้าที่ของเขา ! ... ก่อนที่ยูกิเนะจะเดินผ่านบ้านอิกกิไปนั้น เขาได้เจอกับโนระที่ยืนประจัญหน้าเข้ามาหาเขาเสียก่อน
'โนระ ...'
"จะบอกเรื่องดีๆให้อย่างหนึ่งนะ"
"ระวังคาซึมะเอาไว้ให้ดีล่ะ"
- ยูกิเนะหันควับกลับไปหลังสิ้นเสียงของโนระทันที แต่เมื่อหันกลับไปมองปรากฎว่าโนระได้หายตัวไปแล้ว เหลือไว้เพียงแอ่งน้ำขังเล็กๆเท่านั้น ...
ที่คฤหาสถ์ของบิชามอนบนสวรรค์
- คาซึมะกับอากิฮะกำลังปรึกษาเรื่องยากันอยู่ อากิฮะบอกว่าตอนนี้ไม่ได้ใช้ยาจำพวกที่มีฤทธิ์กล่อมประสาทอีกแล้ว และจำนวนของยาที่เหลืออยู่ในคลังก็ตรงกันกับตัวเลขเลขที่บันทึกไว้ ขอให้คาซึมะไม่ต้องกังวล คาซึมะตั้งใจพูดอะไรกับอากิฮะต่อ แต่ยังไม่ทันที่จะพูดจบประโยค เขาก็ได้ยินเสียงอะไรเสียก่อน จึงขอตัวออกไปดูข้างนอก คาซึมะสังเกตเห็นกระจกที่ห้องของบิชามอนแตก จึงรีบวิ่งไปดูทันที
ในห้องของบิชามอน
"จะ ใจเย็นๆก่อนนะ ซึกุฮะ !"
"นั่นมันเป็นแค่ฝัน ! แค่ฝันร้ายเท่านั้นเอง ..."
"เงียบนะ !!"
"นั่นมัน ... ไม่ใช่ฝัน นั่นมัน ..."
"คะ คาซึมะ ... !"
"นะ นี่มัน ..."
"... ซึกุ ... ฮะ?"
- ซึกุฮะที่กลายร่างเป็นมารไปแล้วยกหางขึ้นโจมตีคาซึมะโดยไม่รีรอ คาซึมะหลบการโจมตีของซึกุฮะได้และทำท่าจะลากเส้นเขตแดนใส่ทันที แต่บิชามอนที่กำลังถูกซึกุฮะบีบคออยู่กลับบอกให้คาซึมะยั้งมือเอาไว้ก่อน
- บิชามอนบอกว่าซึกุฮะไม่ได้ทำอะไรผิด ทุกอย่างเป็นเพราะเธอเอง แต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดประโยคข้างต้นจบ ซึกุฮะก็ใช้มือที่กลายเป็นเคียวแหลมคมฟันลงไปที่บริเวณท้องของบิชามอนเสียก่อน ถึงแม้บิชามอนจะถูกทำร้ายจนบาดเจ็บ แต่เธอก็ยังอ้อนวอนให้คาซึมะที่กำลังตั้งท่าลากเส้นเขตแดนยั้งมือเอาไว้เช่นเดิม แต่คาซึมะที่เห็นเจ้านายของตนกำลังจะตายต่อหน้าต่อตาย่อมทนไม่ได้อยู่แล้ว ...
"ขะ ... ขอร้องล่ะ ..."
"อย่า ..."
- คอของซึกุฮะถูกสะบั้นลงด้วยการลากเส้นเขตแดนเพียงครั้งเดียวของคาซึมะ ... จากนั้นไม่นานคุราฮะก็เข้ามาดูว่าเกิดอะไรขึ้น คาซึมะบอกกับคุราฮะว่าซึกุฮะแทงบิชามอนจนตกลงไปสู่การเป็นมาร เขาจึงฆ่าเธอตามกฎ ... คาซึมะฝากบิชามอนให้คุราฮะดูแลและบอกว่าจะเล่ารายละเอียดให้ฟังทีหลัง จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป
ในห้องของคาซึมะ
- คาซึมะเข้าไปในห้องและถอดเสื้อสำรวจดูว่ามีร่องรอยโรคาเกิดขึ้นตรงไหนหรือไม่ เมื่อไม่พบเขาจึงวางใจว่าเขาไม่ได้แทงบิชามอน คาซึมะมองกระจกและพูดกับตัวเองซ้ำๆในใจว่าสิ่งที่เขาทำเป็นเรื่องที่ถูกต้อง แต่ภาพซึกุฮะที่แน่นิ่งไปแล้วได้ผุดขึ้นมาในใจเขา จนสุดท้ายเขาก็ชะงักคำว่า "ถูกต้อง" ลงไป ...
ที่ศาลเจ้าของเทนจิน
- ขณะที่เทนจินกำลังเดินเล่นในสวนไปพลาง คุยเล่นกับมายุและซึยุไปพลางอยู่นั้น อยู่ๆเขาก็รู้สึกได้ว่ามีชื่อของอาวุธเทพหายไป เทนจินสั่งให้มายุไปบอกกับอาวุธเทพคนอื่นๆให้ช่วยแยกกันไปตรวจสอบทันที
"... แปลกจริงๆ ..."
"ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดตรงไหน แต่กลับมีชื่อหายไป ..."
- อาวุธเทพทุกคนของเทนจินช่วยกันตรวจสอบภายในศาลเจ้าทันที รวมถึงเปิดประตูมาเช็คคุกาฮะ อดีตหมอยาของบิชามอนด้วย เมื่อเห็นว่าเขายังอยู่ดี จึงรายงานไปว่าคิคุ(ชื่อที่เทนจินตั้งให้)ปลอดภัยดี
'คิคุ ... ?'
'ใครกันนะ ... ?'
'เป็นใครกันนะ'
'เอดาจิ' (ชื่อที่ท่านพ่อตั้งให้)
'หึ ... จะเป็นใครก็ช่างเถอะ'
'ต้องมาถูกชื่อผูกมัดอยู่แบบนี้มันบ้าบอสิ้นดี ...'
"คุกาฮะซ่อนชื่อของตัวเองแล้ว ดูท่าที่ท่านพ่อแอบทำไว้จะได้ผลแล้วสินะ"
"เพื่อที่จะได้รับอิสระภาพจอมปลอม จึงซ่อนชื่อของตนเอง คำสาปที่น่ากลัว ..."
"แบบนี้ก็เท่ากับคุกาฮะไม่มีชื่อแล้ว เหมือนกับเด็กที่ถูกทิ้ง"
"นกที่ไม่ยอมบิน ปลาที่ไม่ยอมว่าย เด็กที่ไม่เชื่อฟัง"
"เด็กที่จะถูกทิ้งคนต่อไปจะเป็นใครกันนะ"
ที่บ้านของโคฟุคุ
-ยูกิเนะถือตะกร้าผ้าออกมาพร้อมกับบ่นยาโตะที่อยู่ข้างนอกไปด้วย เขาบ่นว่ายาโตะลืมเอาขนมออกจากกระเป๋าเสื้อก่อนเอาลงไปซักในเครื่องอีกแล้ว (นี่อาวุธเทพหรือคุณแม่คะ? กร๊ากก) แต่เมื่อยูกิเนะมองไปยังเทพเจ้าตัวดี เขาจึงเห็นว่าตอนนี้ยาโตะกำลังยืนคุยกับคาซึมะอยู่
- คาซึมะมีธุระจะคุยกับยูกิเนะ และชวนยูกิเนะออกไปเดินคุยกันข้างนอกบ้าน ยูกิเนะที่ได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีนิดหน่อย ... คาซึมะบอกว่าเขาสงสัยมาตลอดว่าทำไมตอนนั้นยูกิเนะถึงได้พูดว่า "ถ้าผู้ใช้อาคมตาย ยาโตะก็จะตาย" ให้เขาฟัง เพราะนั่นถือเป็นจุดอ่อนที่ใหญ่หลวงที่สุดของยาโตะ
"เป็นเพราะรู้ว่ายาโตะเป็นผู้มีพระคุณของผม และคิดว่าผมจะไม่ทำเรื่องที่ทรยศต่อยาโตะงั้นหรือ"
"ถูกลงมือก่อนจนได้นะ แบบนี้ก็ไม่มีทางลงมือกับผู้ใช้อาคมได้น่ะสิ"
"เพราะยาโตะเป็นผู้มีพระคุณคนสำคัญ ผม ... เคยคิดแบบนี้มาตลอด ..."
"คะ คาซึมะซัง เป็นอะไรไปครับ? คุณดูแปลกๆนะ"
"บนแขนเสื้อก็มีรอยเลือดเปื้อนอยู่ด้วย เกิดอะไรขึ้นหรือครับ?"
"ถ้าเกิดผมทำได้ล่ะก็ ให้ผมช่วยคุณนะครับ"
"... ถึงจะไม่เคยสอนสิ่งนี้ให้กับยูกิเนะ แต่ถ้าไม่ว่ายังไงก็ต้องรู้ให้ได้แล้วล่ะก็ ควรจะทำแบบนี้นะ ...
'อาคมถูกทำลาย ... โดยลูกศิษย์เนี่ยนะ !?'
"เพราะเป็นคาซึมะซังต่างหาก ตอนนั้นผมถึงได้บอกออกไป"
"ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ มันก็เหมือนกับที่ยัยนั่นพูดเอาไว้เลยไม่ใช่รึไงกัน !"
"ทั้งๆที่ผมเชื่อในตัวคุณมาตลอดแท้ๆ ... !"
จบตอนที่ 55
ขอบคุณค่ะ
ตอบลบเตรียมตับไว้ให้พร้อม
ตอบลบการ์ตูนออกทุกอาทิตย์หรอค่า เราอยากติดตามค่า
ตอบลบเรื่องนี้ออกเดือนละตอนค่าาา
ลบเรื่องราวเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆเลย รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
ตอบลบขอบคุณนะคะ
ตอบลบชอบเรื่องนี้มากกกกกก รอติดตามนะคะ
ตอบลบปวดตับอ่ะ นัตสึโอะซัง ฮืออออออ เดาล่วงหน้าไม่ได้เลย จะเกิดอะไรแย่ๆ ขึ้นเนี่ย รู้สึกคาซึมะเปลี่ยนไปอย่าให้คาซึมะจบแบบแย่ๆ เลย TTATT เชียร์คาซึมะกะวีน่า
ตอบลบ